Gemengde Gevoelens

Gemengde Gevoelens

Gemengde Gevoelens: die heb ik ná de tweede dag Olympische Spelen jūdō.
Hangen, trekken, duwen, shido-gevechten.... alles komt voorbij. Is dit nog jūdō vraag je jezelf af?

Natuurlijk, er staat véél op het spel. De meeste jūdōka hebben jarenlang getraind om hier hun beste kunnen te laten zien. En dan mag je met 3 shido's wegens inactiviteit achter je naam en een dikke nederlaag weer terug naar huis? Hoe inconsequent is dat wel niet. Wat kom je daar dan doen, als je niet wilt jūdōën?

Neem nou de partij van Dex Elmont tegen de Ghanees Emanuel Nartey. De Ghanees heeft zijn gehele deelname aan de OS (als we de journalisten mogen geloven) geheel zélf bekostigd, niets van zijn bond kado gekregen, en daarvoor jarenlang toiletten moeten schoonmaken. En dan bén je eenmaal op hét podium van het wereldjūdō, de Olympische Spelen 2012 in London, dan kún je laten zien wat je allemaal in huis hebt, en wat gebeurd? De Ghanees mag naar huis met nul score en 3 shido's aan zijn broek wegens inactiviteit en constant aan één kant vastpakken. Geen jūdō gezien van die man! Ik begrijp daar dus echt helemaal geen barst van!

In het jūdō is niets ooit van tevoren gewonnen. Journalisten kunnen roepen wat ze willen, de statistieken erbij halen, vertellen wie op welke plaats op de wereldranglijst staat, allemaal leuk, maar je moet het stééds wéér opnieuw bewijzen! En wel in die 5 minuten. Ga dan niet 5 minuten staan hangen en rukken, maar laat je beste jūdō zien! Gá er vol in! Die vijf minuten vliegen voorbij, en voor je het weet is het einde oefening en kun je naar huis.

En hoe ga je nu liever naar huis, gevochten te hebben als een Leeuw en met vol Ippon verliezen? Of ga je liever naar huis als verliezer met 3 shido's wegens inactiviteit? Ik snap die lui niet. Echt niet.

Het is tegenwoordig allemaal strategie. Maar in de meeste matches pakte dat wel helemaal verkeerd uit voor dat soort jūdōka. En de Ghanees? Die kreeg uiteindelijk tóch vol Ippon aan zijn broek van Dex Elmont, die scoorde met een fraaie Seoi-nage. Dus wat is de Ghanees met zijn houding nou uiteindelijk opgeschoten?

Niets. Als de spreekwoordelijke gieter afgegaan en hoppa, terug naar huis. Zonde. Al kón de Ghanees dan misschien statistisch niet winnen (niet dat dát er veel toe doet) maar hij had het óók héél anders kunnen verliezen dan nu. Door er vól voor te gaan.

Ik hoop dat onze jūdōka's dat gaan doen: er vol voor gaan, en niet hangen en wurgen en in je hoofd een spelletje shido-strategie spelen. Van het jūdō blijft dan niet veel over.

Opvallend (en mooi!) vond ik de correctie van een Koreaan door zijn coach na afloop van de match. De Koreaan liep zonder groeten van de tatami af de corridor op en werd al na een paar meter staande gehouden door zijn coach en terug gestuurd. De Koreaan liep netjes terug, trapje op, tatami op, groette alsnog netjes af en liep weer verder. Dát zijn in mijn optiek de coaches. Jūdō is een Olympische Sport. Zal allemaal best, maar dat wil nog niet zeggen dat je géén Respect voor het jūdō hoeft op te brengen. Het kost niets en levert zoveel op.