Koop je kwalificatie voor de Olympische Spelen !

"Zeg dochter, wil je soms naar de Olympische Spelen?"

 
Met het oog op de Olympische Gedachte even iets geheel anders dan jūdō vandaag. Want soms wordt je er een beetje "moe" van, alleen al van het kijken naar al dat gehang, getrek en ge-shido. En dan kijk je eens wat verder dan je jūdō-neus lang is. En wat blijkt? Je kunt je kwalificatie voor de Olympische Spelen gewoon kópen! Wist je dat niet?

In de paardensport kun je pas wat bereiken als je geld hebt. Talloze top-talenten in de dressuursport zullen nooit op de Olympische Spelen komen omdat zij geen geld hebben om een eveneens top-talent paard aan te schaffen. Wie is nog vergeten de verkoop van het toppaard "Totilas" waar Edward Gal een rij aan top-resultaten mee boekte? De opbrengst is nooit precies bekend gemaakt, maar wel dat het tussen de 10 en 15 miljoen euro lag. Tja. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar als IK mijn spaarvarken kapot sla, komt er vást geen 12,5 miljoen euro uit rollen. Sterker nog, dan zou het méér een Spaar Olifant moeten zijn!

Met een hobbelpaard kwalificeer je jezelf echt niet voor het Grand Prix circuit. Met een beestje van 20.000 euro kun je het volledig vergeten. Of je moet een keer ongelofelijk veel geluk hebben door op de markt voor een prikkie een Olympisch Kampioen in de dop te kopen, maar die kans is net zo groot als het vinden van een speld in een hooiberg. En dús maak je in die sport alléén maar kans als je een multi-miljonair als vader, moeder of oma hebt die een paar ton tot een half miljoen kan schudden voor een goed grand prix paard met perspectief. Wat zegt u? "Sponsoring"? Nog kranten gelezen de laatste jaren? Geen schijn van kans......
Dus heb je die pa of ma niet, dan zul je (hoe talentvol je ook bent) de rest van je leven stalruiter blijven voor een paar muntjes per maand bij die miljonairszoontjes of -dochtertjes die het door jou getrainde paard netjes door hun personeel in hun kostbare super-de-luxe vrachtwagen laten laden en ermee naar de Olympische Spelen laten rijden. Zélf vliegen ze er netjes business class achteraan. 

De top dressuurstallen zitten vól met dat soort ruiters. Zij mogen het zware werk doen en zullen nooit de Eer krijgen te presteren op de Olympische Spelen. Dat is voorbehouden aan de Ruiters met Geld. En zó speelt Geld een steeds grotere rol in de Olympische Spelen.

En nou zijn er zelfs mensen die zich er hard voor maken de vierspan sport in de Olympiade te krijgen. Dat zou toch helemáál een gotspe zijn! Die sport wordt echt helemáál gedraaid door miljonairs. Hoe kun je ook anders 5 tot 6 toppaarden betalen? Alleen de stalling en het onderhoud van zulke paarden kost je al dik €3000 per maand. En dan hebben we het verder nog nergens over. En als je wilt kwalificeren zul je mee moeten doen in het World Cup gebeuren. Wel eens met 6 paarden en een paar grote vrachtwagens naar de USA gevlogen? Enig idee wat dat kost? Trouwens, wie heeft er 200 vakantiedagen per jaar? Ga het eens vragen bij je baas....

Toegang tot de Olympische Spelen zou open moeten staan voor Talent. Voor begaafde sporters. Voor mensen die uitblinken in hun sport. Niet voor mensen met een dikke portemonnee. Niet voor de mensen met veel centen doch weinig talenten zeg maar.  

Op dit moment zijn er in Nederland genoeg talentvolle ruiters die, als ze de mogelijkheden maar zouden krijgen, béter zouden presteren dan de miljonairskinderen die nu met onze toppaarden rijden. En dát kost Nederland medailles.

Wij Nederlanders spelen daarin ook een bedenkelijke rol. Want wij stellen eisen aan Olympische atleten, en wij willen juichen voor Goud. Bij Zilver gaan we al over verlies spreken. Maar geld willen we er niet aan uitgeven. Wij willen er niet voor zorgen dat het toptalent in de dressuursport een kans krijgt, ongeacht de dikte van hun portemonnee. De nationale federatie in de paardensport, KNHS, maakt zich druk om van alles en nog wat, maar zij zullen geen programma ontwikkelen waarbij ze toppaarden ter beschikking stellen aan toptalenten, gefinancierd uit publieke KNHS middelen bijvoorbeeld. Uberhaupt wordt door Nederland weinig geïnvesteerd in de sport. Het moet allemaal vanzélf gaan! Welnu: waky waky: het gáát niet vanzelf! Het kost GELD! 

Eergisteravond kon je het de volleybal coach nog eens hardop horen zeggen bij Mart Smeets. Het beachvolleybal kon zich wel redden, maar het gewone zaal volleybal is armetierig en heeft dringend een financiële impuls nodig om resultaten te kunnen neerzetten. Maar dát schuiven we graag terzijde. Wij Nederlanders praten niet graag over geld. Vooral niet als we de portemonnee moeten trekken. Maar voor niets gaat de zon op, en als wij niet investeren in de sport gaat het ons ook niet aan om aan die sport eisen te stellen.

Vanaf de jaren zeventig wordt het aan de nationale sport federaties overgelaten of professionals mee mogen doen in een bepaalde sport of niet. En sindsdien zien wij de miljonairszoontjes en dochtertjes netjes de Dressuur winnen. Zonder te zien hoeveel geld van paps daar mee gemoeid is, hoeveel personeel daar het werk voor doet, en hoe weinig inzet de sporter daar zelf relatief gezien eigenlijk in stopt. Knap hoor....