Topjudo. Roadblock of Hoogst Haalbaar Ideaal?
Het hele gekissebis in de politieke arena tussen NOC*NSF, de JBN, de Sensei en onze technisch verantwoordelijken binnen het "topjudo" in de bond maken het maar weer eens duidelijk: Topjudo werkt blokkerend. Op meerdere fronten.
Niet alleen doordat er strijd ontstaat tussen Technisch Directeuren en Bestuurders, maar ook omdat dat zogenaamde "topjudo" waar zó ontzettend veel geld naar toe gaat, helemaal niet in het voordeel van de ontwikkeling van ons judo werkt. En als je kijkt naar het hangen en wurgen op de topjudo tatami, zal niemand naar aanleiding van die shido-tsunami op het rare idee komen om met judo te beginnen! In tegendeel zelfs. Er straalt niets van af, van dat zogenaamde "topjudo". Niets.
Ik denk, dat het allemaal weggegooid geld is. Geld dat véél beter besteedt kan worden in de onderbouw van het judo. De judoclubs die van armoe in een zaaltje rond rommelen zo goed ze kunnen, zonder zelfs maar een portret van Kano Jigoro Shihan aan de wand, en die maar met moeite kunnen rondkomen zijn er het slachtoffer van. En door de judoclubs middelen te onthouden die naar het zogenaamde topjudo gaan, ontneemt de JBN zichzelf haar eigen toekomst. Je zou denken dat ze dat in de afgelopen jaren wel geleerd hebben van de teruglopende ledenaantallen. Maar nee hoor. Men gaat vrolijk door. Wat boeit die heren bij de JBN nou wat er met "Frits" de judoka in dorp "X" gebeurt?
Het is niet de strijd tussen Officials, maar de strijd tussen wat de JBN van ons Judo gemaakt heeft enerzijds, en hoe Kano Jigoro Shihan het bedoeld heeft anderzijds, die zich in de afgelopen tientallen jaren aftekent. En tussen beiden zit een groot verschil.
Kano zag het topjudo niet als doel, maar als middel. Als middel tot de verspreiding van het judo. De JBN ziet het topjudo als doel, en alle middelen lijken geheiligd tot dat doel. Bij de JBN gaat het om de prestaties die geleverd worden. De medailles zeg maar. De opbrengst. Muntjes.
Ik zou willen pleiten voor een ethisch reveil in het judo. Terug naar de Clubs. Want dáár moet het gebeuren. Niet in Papendal of een ander Tranendal. En als er IETS naar Papendal zou moeten, dan zouden het de opkomende jongelui uit de clubs moeten zijn die écht technisch judo willen leren. En daar zouden onze top Sensei aan kunnen bijdragen. Zoals ik vroeger in de kadertraining les kreeg van bijvoorbeeld Cees Buenting. Daartoe zou "Papendal" een mooi middel zijn. Verbroedering van Clubs en Judoka bevorderen, in plaats van strijd tussen bestuurders en rood-wit-geblokte Kohaku, uitgevochten door vazallen en politieke pionnen met genante "open brieven" als absoluut dieptepunt. Niet vanwege die brief of wie hem schreef, maar voor wat die brief ons zegt over de Staat van ons Judo hier in Nederland. Daar wordt je toch verdrietig en boos tegelijk van?
Ik zou willen dat Judo weer verbindend kan zijn. Dat het kinderen in de stad en op het platteland weer leert wat partnerschap is, zodat pestprogramma's misschien weer iets minder nodig zijn op de scholen. De JBN zou het clubjudo als Prioriteit nummer 1, 2 én 3 moeten zetten! En daar vloeit dan als vanzelf het "topjudo" uit voort. Samen trainen, samen door dik-en-dun. Samen uitvinden wat je kán en leren hoe je jezelf soms kunt opofferen zodat een ander kan leren en misschien uitblinken.
Er is zovéél te winnen met ons clubjudo. Zoveel. Maar de JBN ziet niet verder als de inkomstenbron die het vormt. Zolang dat nog duurt. Lekker je kop in het zand steken. Zolang je maar op je goed betaalde zetel kunt blijven zitten. En dan zie je wel hoe lang dat nog duurt.
Spreek ze uit met overtuiging. Zodat ze blijven hangen. Ik zal het je makkelijk maken, hier zijn ze nog een keer voor je. Kom op, en zeg ze hardop!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten