Schrijf een judo boek!

Even kijken... over wie zal ik het gaan hebben?

Ja, ik wéét het. Ik ben óók auteur. Néé, niet vanwege dit blogje. Ik schrijf ook boeken. Jawel. Dus kom nu niet met verhalen over hoe moeilijk het allemaal is om een boek te schrijven, hoeveel tijd er in gaat zitten, hoe weinig het oplevert, enzovoort enzovoort. Seen that. Been there. Got it.

Maar het irriteert mij hoeveel tamelijk zinloze boeken er op judo gebied verschijnen terwijl insiders wéten dat véél kennis over de werkelijk belangrijke onderwerpen binnen een tiental jaren compleet verdwenen zal zijn en dáár schrijft niemand een boek over. Hoe dom is dat?

Of zou dat komen omdat eigenlijk de kennis ontbreekt om boeken te schrijven die er écht toe doen? Schrijven wij tegenwoordig boeken om een persoonlijk belang te dienen, in plaats van vorm te geven aan onze immer voortdurende zoektocht naar judo-kennis? Ik ben er bang voor.

Het wordt ons tegenwoordig ook wel érg makkelijk gemaakt om even snel iets in elkaar te rotzooien. Je kiest een onderwerp dat 40 of 50 jaar geleden speelt, bij voorkeur is de eigenlijke hoofdpersoon inmiddels overleden (dat werkt makkelijk), je duikt wat oude foto's op, knipt-en-plakt hier en daar wat tekst erbij (of laat dit bij voorkeur door een het zout in de pap niet verdiende "tekstschrijvert" doen) wat je niet wéét verzin je gewoon terplekke (géén hond kan het tegendeel bewijzen), je zorgt voor wat pakkende omschrijvingen en een flitsende titel: et voila! Uw boek is gereed! Publikatie kost geen drol, want het is immers de tijd van "print-on-demand". Dus als de sukkel die het wil kopen zich meldt, dan laat je er een stuk of 5 printen en verdient er nog wat aan ook. Zó simpel ligt het. Althans, die indruk krijg ik wel. Jij niet?

Ondertussen ging het die "auteur" natuurlijk helemáál niet om de inhoud, of het ledigen van de schrijverskruik. Néé, zoals vaker in Judo-Politiek-Nederland zijn er geheel andere belangen mee gediend. "Het Boek" wordt bijna nooit bescheiden in de markt geplaatst, doch met aan feestelijkheid grenzend entertainment geopenbaard het liefst met zoveel mogelijk Pers erbij, en ten geleide zoveel mogelijk video. Bij voorkeur "virale video". Want Mijnheer X heeft gepubliceerd! Mijnheer X is namelijk inééns een expert op gebied Y en dat zúl je weten. Mijnheer X krijgt een zelfvervaardigd stempel op zijn voorhoofd gedrukt vanaf dát moment. Hij (of Zij) is inééns de Y-Expert in Nederland! Jawel. Of dat objectief gezien ergens op slaat is hevig de vraag, maar dat mag de feestvreugde niet drukken. Het gaat om het ego. Want ego-poetserij is de snelweg naar promotie in judominnend Nederland. En niet vanaf vandaag of zo hoor. Nee, dat trucje kennen we al langer, zij het vroeger in iets andere vorm. Maar ja, techniek veranderd, mogelijkheden komen binnen bereik van ieder.

Alleen als ik morgen een print-on-demand werkje publiceer over de wetenschappelijke essentie van kern-fusie kan ik mijn borst natmaken, want dan wordt ik waarschijnlijk wetenschappelijk gevierendeeld door high profile experts die mijn refs gaan natrekken, mijn formules tot zeshonderd posities achter de comma gaan narekenen, en zich afvragen waar mijn "peer-reviews" te vinden zijn. Zo niet op judo gebied. Want iedereen weet wel wat die "peer-reviews" in Nederland waard zijn. Niks. Want niemand wéét hier iets. In Nederland barst het van de copy-cats. Wij horen wat in Japan, en ijlen terug huiswaarts om het hier vervolgens als Grote Waarheid uit te buiten. Of, in zeldzame gevallen, zonder enig eigenbelang uit te dragen. Maar de wérkelijke diepgaande kennis van het onderwerp, welk onderwerp óók in judo, is hier vaak echt helemaal nérgens te vinden. Daarvoor moet je naar Japan, en dan moet je Japans kunnen spreken, verstaan, lezen en schrijven. En als je dan niet weet hoe je jezelf hebt te gedragen, kom je evengoed met niks thuis.

Daarom zit niemand in Nederland te wachten op het zoveelste flauwekul boek over verloren gewaande technieken die opééns hervonden zijn, maar zit iederéén in Nederland én in de rest van de wereld, te wachten op een Standaard Werk Judo. Waar écht de hele historie tot in de diepste diepten is uitgezocht, vastgelegd en gedocumenteerd. Met bewijzen, voetnoten en referenties. Met kruisverwijzingen naar relevante bronnen. Wetenschappelijk opgebouwd. Met interviews met mensen als Daigo Sensei. Om alsnog veilig te stellen wat anders verloren gaat. Een Werk dus waar geld in moet. Geld om naar plaatsen te reizen, geld om zeldzame boeken aan te schaffen die informatie kunnen bieden om bepaalde verbanden aan te tonen en te verduidelijken. Geld om naar familieleden te reizen van helaas reeds overleden judo meesters, om te kijken of dáár nog iets te vinden cq. te redden valt. En je begrijpt: dat kost moeite. Járen moeite. En iederéén leunt rustig terug in zijn persoonlijke tv-stoel, terwijl die onderzoeker zich het vuur uit de sloffen loopt om alles bijéén te krijgen. In zijn vrije tijd natuurlijk. Dát soort boeken. Dáár zitten we op te wachten!

Het gonst al langer van de geruchten in de judo wereld, dat één van dát soort boeken er binnenkort aan zit te komen. Wat "binnenkort" is weet niemand, maar insiders weten wél, dat als er één persoon is die in staat is om op een wetenschappelijk verantwoorde manier over het judo tot in de diepte te geraken het juist dié persoon is die dat lijkt te kunnen. KUNNEN. Of het ook werkelijk gebeurt zal de toekomst leren. Duidelijk is wél, dat we van de Kodokan niet veel hoeven te verwachten op dat gebied. Er lijkt een fatalistische instelling te bestaan over het veiligstellen van veel informatie in die cultuur. Alhoewel Kano Jigoro Shihan er véél aan was gelegen om het judo te verspreiden over de wereld, en hij nou juist het judo als educatief concept wilde verspreiden en niet het sport-judo pur sang, is het juist de Kodokan die in de verspreiding van veel informatie zeer terughoudend blijkt. Véél informatie in de Kodokan bibliotheek is alléén in het Japans beschikbaar en wordt simpelweg niet vertaald. We moeten het doen met enkele vertalingen van teksten en boeken van Kano Jigoro Shihan, en werken als dat van Otaki en Draeger. Maar de detailinformatie... tja.

Ondertussen klungelen we in Nederland rustig verder met het uitbrengen van persoons-verheerlijkende rommel waar vervolgens de meest angstaanjagende conclusies aan worden verbonden. Maar dáár gaan we het nu even niet over hebben.

Wij wachten in Spanning af.... op..... Het Boek.